Θωμάς εκ Κέμπης

Αναζήτησα την γαλήνη παντού και πουθενά δεν τη βρήκα, παρά σε μια γωνιά μ'ένα βιβλίο. (Θωμάς ο εκ Κέμπης, 1471)

Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

"1Q84" ΒΙΒΛΙΟ Ι, Χαρούκι Μουρακάμι

Μετά το «Out» της Νατσούο Κιρίνο, μου παρουσιάστηκε μία έλξη για την Ιαπωνική λογοτεχνία και αποφάσισα να συνεχίσω με Χαρούκι Μουρακάμι. Σε αυτό βέβαια συντέλεσαν και οι διθυραμβικές κριτικές για το «1Q84» το οποίο δεν είναι ένα αλλά τρία βιβλία, τα οποία παρουσιάζουν την ίδια ιστορία σε συνέχεια, δεν διαβάζονται δηλαδή αυτόνομα. Σε αυτή την παρουσίαση θα αναφερθούμε στο πρώτο βιβλίο, θα ακολουθήσουν οι κριτικές και για το δεύτερο και για το τρίτο και στο τέλος μία επί του συνόλου παρουσίαση του έργου.

Ο Χαρούκι Μουρακάμι ο οποίος εκτός από συγγραφέας είναι ιδιοκτήτης ενός Jazz Club αλλά και δρομέας μεγάλων αποστάσεων, θεωρείται «δυτικοποιημένος» συγγραφέας. Η γνώμη μου είναι ότι σαφώς δεν είναι εκπρόσωπος Ιαπωνικού λόγου αλλά έχει και μεγάλες διάφορες με τον μέσο Ευρωπαίο συγγραφέα και περισσότερες με τον Αμερικάνο. Πιστεύω ότι έχει ένα προσωπικό δικό του ύφος το οποίο δύσκολα περιγράφεται. Το ίδιο ισχύει και για το είδος που εκπροσωπεί το 1Q84. Εκτός από το ότι πρόκειται για μυθιστόρημα, κατά τα άλλα είναι εξαιρετικά δύσκολο να το εντάξει κανείς σε ένα συγκεκριμένο είδος. 

Οι ήρωες, η Αομάμε και ο Τάνγκο, είναι φαινομενικά δύο συνηθισμένοι άνθρωποι της αστικής Ιαπωνικής κοινωνίας άγνωστοι μεταξύ τους. Όμως ο καθένας από αυτούς κρύβει τα δικά του μυστικά και ζει όχι πάντα στην υπάρχουσα πραγματικότητα χωρίς όμως να το αντιλαμβάνεται πλήρως. Οι ιστορίες τους ξετυλίγονται ξεχωριστά, και ο Μουρακάμι μας τις αφηγείται αλυσιδωτά ένα κεφάλαιο για τον καθένα. Η συνάντηση τους φαίνεται ταυτόχρονα κοντινή αλλά και τόσο μακρινή.

Οι ιστορίες τους έχουν αγάπη, έρωτα, sex, παραθρησκευτικές οργανώσεις, πληρωμένες δολοφονίες, ιδιόρρυθμους ανθρώπους, αφηγήσεις σκοτεινού παρελθόντος, παράξενα ανθρωπάκια και άλλοτε γίνονται υπό το φώς ενός και άλλοτε δύο φεγγαριών…

Ο Μουρακάμι μας βυθίζει σε έναν δικό του κόσμο χωρίς υπερβολές που όμως έχει έντονες δόσεις σουρεαλισμού όσο και ρεαλισμού. Ισορροπεί εύστοχα ανάμεσα στις δύο αυτές διαστάσεις και τις αποτυπώνει με την περιγραφική  γραφή του χωρίς να γίνεται κουραστικός.

Οι ήρωες γίνονται μέρος της καθημερινότητας του αναγνώστη αργά άλλα σταθερά χωρίς ο συγγραφέας να το εκβιάζει. Το τέλος δημιουργεί έντονη την επιθυμία να προχωρήσει κανείς προς το δεύτερο βιβλίο για την συνέχεια.

Παρόλο που ο Μουρακάμι εμπλέκει πολλά πράγματα σε ένα βιβλίο φτάνοντας μέχρι  Ιστορικές αναφορές και ανάλυση μουσικών κομματιών κατορθώνει να είναι εξαιρετικά ξεκούραστος και σε αυτό βοηθάνε τα μικρά κεφάλαια στα οποία η υπόθεση εναλλάσσεται από τον  έναν ήρωα στον άλλο.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου